In mijn postje van gisteren helemaal vergeten te melden dat Francis inmiddels al heel aardig kan lopen. Hij was al sinds december vorig jaar bezig met zich zelf op te trekken en langs de rand van de tafel lopen. Langzaamaan ontdekte hij dat lopen ook wel leuk en interessant kon zijn. Lange tijd bleef het echter iets bijzonders, een truukje. Kruipen was sneller en makkelijker. En tijd lang waren er allerlei tussen vormen. Lopen langs de rand van de tafel, lopen door een eettafelstoel heen en weer te duwen, twee stapjes los en dan weer een meubel vastpakken.
Maar sinds een maand heeft hij door dat lopen ook fijn en makkelijk kan zijn. Eerst voorzichtige stapjes en omvallen, maar nu loopt hij al hele stukken. Het liefst alleen, want handjes vasthouden met mama is voor mietjes. Dus sinds kort heeft hij ook echte schoentjes met stevige zooltjes, waar hij echt gek op is, hij zou ze het liefst in bed ook aan hebben. En meteen ontstaat er ook een nieuw gevaar, voor je het weet heeft hij je hand losgelaten en speelt hij tussen de auto's. Niet echt verstandig natuurlijk, maar daar verzinnen we wel weer wat op. Misschien een tuigje.
Maar sinds een maand heeft hij door dat lopen ook fijn en makkelijk kan zijn. Eerst voorzichtige stapjes en omvallen, maar nu loopt hij al hele stukken. Het liefst alleen, want handjes vasthouden met mama is voor mietjes. Dus sinds kort heeft hij ook echte schoentjes met stevige zooltjes, waar hij echt gek op is, hij zou ze het liefst in bed ook aan hebben. En meteen ontstaat er ook een nieuw gevaar, voor je het weet heeft hij je hand losgelaten en speelt hij tussen de auto's. Niet echt verstandig natuurlijk, maar daar verzinnen we wel weer wat op. Misschien een tuigje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten