Jeetje, al sinds november geen nieuwe posts meer. En Januari is al bijna weer voorbij. Een schande. Maar ik weet het goed gemaakt, ik post nu gewoon heel veel posts achter elkaar, dan lijkt het nog wat.
Belangrijk nieuws, Francis is twee en is nu zo groot, stoer en ondernemend dat hij heel dapper in en uit zijn sniglar ledikantje klimt. Die dingen zijn behoorlijk hoog en als het misgaat valt je peuter toch een heel eind. Dus we moesten meteen een einde maken aan die praktijken.
Francis had een doos met luiers gevonden op zijn kamertje gebruikte deze heel dapper als opstapje naar een stoel, een vensterbank en later zijn ledikantje. En als je dan eenmaal met hulp van pappa in je ledikantje bent geklommen, dan wil je er natuurlijk ook weer uitklimmen. Onder het uitkraaien van je nieuwe woordje "klimmuh klimmuh".
Het voelde heel dubbel om Francis zijn mooie opstapje af te pakken. Hij was ondernemend en blij met zijn nieuwe speeltje, speelde voorzichtig en was succesvol. En pappa en mamma beknotten hem meteen weer in zijn nieuw verworven vrijheid. Toch, een halve meter naar beneden vallen, eventueel met ledikantje op je knar leek ons niet echt verantwoord. Dus onder veel gehuil en wanhopig gesmeek om meer "klimmuh klimmuh" hebben we de luierdozen maar afgepakt.
Maar ja, het klimmen uit het bedje bleef, ook niet verantwoord. Dus Sander en ik hebben de mogelijkheden een beetje bekeken en besloten om bij de Ikea een nieuw kinderbedje met toebehoren voor Francis te kopen. Het gaat om een Minnen meegroei bed. Momenteel staat het ding op de kortste stand van 1.30m, maar hij valt uit te trekken tot 2.00m, voor als Francis later groot is.
Francis was helemaal in zijn nopjes met dit mooie nieuwe echte bed (want net als dat van pappa en mamma met dekbed en kussen) en heeft er de afgelopen twee nachten keurig netjes in geslapen en is er niet eens uit gekropen. Dat laatste zal nog wel komen als hij een keer niet kan slapen.
Het is geen kinderarbeid wanneer je ze er niet voor betaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten