Op zondag nemen we de moeite om uitgebreid met het hele gezin te ontbijten. Een eitje, broodjes of croissantjes uit de oven, koffie, thee en sinaasappelsap en conversatie over de vreemde dromen van de avond ervoor. Een tijdje geleden had Francis al bedacht dat hij de tafel kon dekken. Dat vindt hij fijner dan afruimen. Wij vonden het prima, want dan deed hij toch nog mee in de klusjes van het huishouden, die niemand leuk vindt.
Dus vanmorgen komen wij beneden bij een gedekte tafel. En wij zien dat hij de boel ook nog versierd heeft. Met een vaasje bloemen, de dag ervoor geplukt door zijn zusje en een glas vol paaseitjes, die over waren van een bezoekje van vrienden. Ik was verbaasd dat hij zo een goede smaak had en dat hij de moeite nam om de tafel niet alleen te dekken, maar ook nog te versieren.
Dus we hebben hem uitgebreid bedankt en nog eens gezegd hoe mooi het er allemaal uitzag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten