Vivian, het eerste jaar

Vivian is jarig geweest, de belangrijkste mijlpaal van 1 jaar hebben we gehad. Tijd voor feest natuurlijk. Eerst vierden we dat met familie in bescheiden kring, en daarna nog een keer op het kinderdagverblijf.

Met een mooi cadeau.

Thuis kwamen mijn ouders langs om Vivian te feliciteren en mee te lunchen met de grote kinderen (voor wie het gewoon een schooldag was). Vivian kreeg wat mooie kleertjes en een vormen-doos van Nijntje. En ze begreep al snel dat de blokken in de doos moesten. Maar welke vorm bij welk gat hoorde, was nog een beetje hoog gegrepen.
Tijdens de lunch met mijn ouders en Francis en Elvira, bleef Vivian maar schreeuwen aan tafel. Totdat ook zij een stukje croissant kreeg, in plaats van de verstandige boterham. Ze weet al precies wat ze hebben wil.
Later op de middag kwamen ook de ouders van +Sander op bezoek. En zij hadden een loopwagentje meegenomen voor Vivian. Ze loopt nog niet, maar dat zal heel binnenkort wel gaan gebeuren.
Ik had een lekkere rabarbertaart gebakken voor al het bezoek en Vivian had al snel door dat ze haar Oma makkelijk kon pressen om stukjes rabarbertaart te delen met haar kleinste kleinkind.
Het was een dag vol hoogtepunten voor Vivian en ze ging dan ook zonder problemen slapen.

Later die week deelde Vivian ook nog rozijntjes uit op het kinderdagverblijf Drakensteyn, waar Elvira ook heen is gegaan. Daar werd uitvoerig stilgestaan bij de grote dag, met liedjes, muziek en een feestmuts.

Op het KDV.

En zo flitste een jaar voorbij. Het is toch nog niet zo heel lang geleden dat ik in het ziekenhuis lag met een dikke buik, wachtend tot Vivian geboren zou worden. En nu hebben we al zoveel fases weer afgesloten. En omdat Vivian ons laatste kindje is, zullen die fases voor ons als ouders ook nooit meer terugkomen. We hebben ons laatste pak melkpoeder gekocht, Vivian drinkt niet meer uit flesjes maar eet met de pot mee. Vivian kruipt al flink en hoeft niet meer overal naartoe getild te worden.
En ondanks dat het fijn is dat Vivian wat zelfstandiger wordt en we het helemaal ok vinden dat ons gezien drie kinderen telt, moet ik toch even snuffen dat er weer een fase is afgesloten, die voor ons nooit meer terug zal komen.

Dit was Vivian toen ze 3 dagen oud was.