Weekeindje Kempervennen

Vorige weekeinde waren de ouders van Sander al weer 40 jaar getrouwd. Ik hoop dat Sander en ik die mijpaal ook nog eens kunnen bereiken. Dan zijn wij 68, Francis is dan 38, Elvira is dan 36. Misschien zijn wij dan ook al wel grootouders. De eerste stap hebben wij in elk geval al gezet, dit jaar zijn we 5 jaar getrouwd, nog 35 te gaan.

In elk geval hadden mijn schoonouders zin om dit te vieren. In het Centre Parcs Kempervennen huurden zij een huisje waar al hun kinderen (3), aanhang (nog eens 3), kleinkinderen (5) en zijzelf (2) met hond (1) in pasten. Het ging maar net. Maar gezellig was het wel. Het was een beetje passen en meten met de kinderbedjes, maar het ging. Eenmaal in de Kempervennen realiseerden Sander en ik ons dat we 10 jaar eerder, toen Sanders ouders 30 jaar getrouwd waren, ook al eens een weekeinde in de Kempervennen hadden doorgebracht. Zo lang zijn Sander en ik ook al weer bij elkaar.

Voor Francis was het enig. Zijn favoriete (en momenteel enige) neef Isaac was er ook. Isaac is een jaartje ouder en Francis kijkt enorm tegen hem op. Samen ondernemen ze graag van alles en nog wat en heel schattig spelen ze samen. Ook was er een tropisch zwemparadijs aanwezig in het park. Francis vond het prachtig. Hij kon lekker met zijn vader en moeder zwemmen in het grote bad, in de bubbeltjes, van de glijbanen roetsjen met zijn oom en oma, naar buiten zwemmen en weer naar binnen, spetteren. Ik ben blij dat ik jaren geleden al begonnen ben met babyzwemmen. Francis vindt het leuk om in het water te spelen en hij weet goed wat de mogelijkheden zijn. Hij is niet meer zo onbevangen als vroeger, maar na verloop van tijd komt hij wel los en durft hij steeds meer.

Te ere van het 40 jarig huwelijk, hebben we een grote familiefoto laten maken, waar iedereen op stond. We zijn naar een fotograaf gegaan die ons 45 minuten lang in allerlei combinaties op een foto liet staan en fotografeerde. Ik hoop dat er een mooie foto uit voortkomt.

We zijn er twee dagen geweest en zaterdagavond gingen we terug naar Nijmegen. Francis was uitgeput, maar wilde niet slapen zolang al zijn familie nog in de buurt was. Eenmaal in de auto sliep hij toen de contactsleutel werd omgedraaid. De volgende dag was hij nog steeds enorm moe van alles wat hij had meegemaakt. Na het ontbijt viel hij weer in slaap voor een middagslaapje, iets wat hij tegenwoordig bijna niet meer doet.

Later die middag heeft hij mij en een vriendin nog ingemaakt met een spelletje lotto, waarna er lekker sushi werd gegeten. Toen ik in het restaurantje zat met mijn man en twee kindjes (eentje lief slapend, de ander lief sushi etend) voelde ik me wel een hele trotse moeder.

Centre Parcs Kempervennen