dinsdag 26 februari 2013

De kronieken van Narnia

Sinds Francis heeft leren lezen, lezen we hem ook wat spannender boeken voor. Hij heeft, samen met zijn vader (in de avond) en mij (op de zaterdagmorgen) al boeken als Daantje de Wereldkampioen en de Grote Vriendelijke Reus gelezen. Die verhalen zijn toch best spannend, Roald Dahl deed niet moeilijk over kinderen angst aanjagen, maar Francis vindt het enig.


Toen bedacht ik laatst dat ik ook alle boeken uit de Narnia-serie van C. S. Lewis nog heb. Die heb ik als kind veel gelezen, nadat wij rondom kerst eens een keer de oude BBC serie van Narnia hadden gezien. Inmiddels hoogst gedateerd, maar indertijd erg indrukwekkend voor mij. Ik heb de boeken in de Nederlandse vertaling van Annemarie van Haeringen. En onlangs zijn we begonnen in het Betoverde Land Achter de Kleerkast. Ik heb deze en de andere 6 boeken in deze serie heel vaak gelezen, want ik vond ze prachtig.
Dat de hele serie een soort Christelijke allegorie was met Aslan als een Jezus-figuur heb ik in mijn kinderlijke onschuld echt nooit opgepikt. Wat gek is, want ik heb mijn jonge jaren toch op een Rooms-Katholieke school doorgebracht en was op die leeftijd echt wel bekend met het verhaal van Jezus en de kruisiging. Het werd mij hardhandig duidelijk gemaakt door vriend D. toen we een keer samen de nieuwe (ahem) verfilming gingen kijken in de bios. Shockerend, Aslan offert zich op in de plaats van een zondig mens en komt daarna weer tot leven, om de mensen naar de overwinning te leiden. En ik had NIETS door. Misschien was dat RK onderwijs gewoon van zeer slechte kwaliteit.

Maar goed, Francis maakt zich ook nog niet druk om al dan niet Christelijke allegorieën. Die hangt alleen aan de lippen van Sander en mij en wil graag horen wat er in het volgende hoofdstuk zal gebeuren.

TV-Tropes over de boeken

Geen opmerkingen:

Een reactie posten