For science!

Jaren geleden, toen ons Francis nog een klein menneke was, zijn we eens uitgenodigd door het Baby Research Centrum om Francis deel te laten nemen aan allerlei onderzoeken naar taalverwerving van kleine kinderen. Inmiddels is Francis daar een beetje oud voor, maar toen Elvira werd geboren, meldden we haar ook aan bij dit centrum voor onderzoeken.

Alles voor de wetenschap

Afgelopen maand kregen we weer een verzoek of Elvira mee wilde doen en vorige week togen we weer naar het BRC. Dit keer werd er een onderzoekje gedaan naar hulpvaardigheid van kinderen. Kinderen willen vanaf een jaar of 2 graag mensen helpen. Volwassenen willen dat ook, maar die maken heel snel een inschatting of iemand ook echt hulp nodig heeft (Met één koffiekopje in de hand mag je zelf de deur open maken, wanneer je een kopje in beide handen draagt, sta ik op om de deur open te doen). Wanneer en hoe leren kleine kinderen nu dat helpen leuk is, maar niet altijd nodig?
Dus Elvira werd eerst geconfronteerd met allerlei situaties waarin de tester hulp nodig leek te hebben. En daarna met allerlei situatie waarin de tester ook echt hulp nodig had. Elvira hielp alle keren braaf mee, maar vroeg in de eerdere situaties of de armen van de tester soms te kort waren (en dan mag ik niet in lachen uitbarsten, want dat verpest de testresultaten). Op de leeftijd van 3 jaar en 6 maanden maken kids dus al een inschatting of hulp echt nodig is, maar ze zijn dan nog niet zover om echt hulp te weigeren.

Het was leuk om weer eens langs te zijn op het universiteitsterrein van de KUN (RUN, moet ik tegenwoordig zeggen) en een kleine bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van de wetenschap. En Elvira vond het ook heel leuk en wilde niet meer weg. Ik heb haar voorgehouden, dat als ze nou later goed haar best doet op school en dan de juiste studie kiest, ze over 15, 20 jaar nog wel eens terug mag komen.

For science