Hemelrijk

Elvira met een mini-waterfiets.

De vakantie is als weer een tijdje voorbij, maar toch doen we af en toe nog leuke dingen met de kinderen. Dit weekeinde zijn we naar Billy Birdpark Hemelrijk geweest, een pretpark bij Volkel. We hadden eerder al eens plannen om langs te gaan, maar toen regende het zo vreselijk dat het KNMI allemaal weerwaarschuwingen uit had doen gaan. Dit weekeinde was het weer wat beter.

Het park is opgebouwd rondom een meer en een strandje daarbij. Maar daarbij zijn ook nog verschillende binnen- en buitenattracties voor groot en klein. We begonnen meteen maar met groot, in de achtbaan. Francis maakte daarin een ritje met zijn vader en daarna met mij. Het was een kleine achtbaan, maar wel flink spannend met een paar flinke duiken naar beneden en scherpe bochten. Ik heb flink gegild.

Het gegil moet je er even bij verzinnen.

Daarna zijn we nog naar het normale speeltuin gedeelte gegaan, waar de kinderen zich konden uitleven op schommels, wipkipjes, draaimolens en springkussens.

De speeltuin had een verkeersthema.

Elvira beklimt een springkussen.

Toen was het tijd voor lunch en daarna rondrennen in het indoor-speelgedeelte. Daar was ook weer een hele hoge glijbaan te vinden, waar je alleen in een zak gevouwen vanaf mocht, om brandblaren aan je voeten te voorkomen. Elvira vond het enig en preste haar vader keer op keer om nog een keer naar beneden te gaan. En Francis vermaakte zich met allerlei klimparcoursen en springkussens.

Francis, de jonge piraat.

Weer buiten heeft Sander zich van zijn stoerste kant laten zien door ons rond te laten varen in een fietsbootje. Best zwaar werk nog voor de kuiten, maar Sander liet zich niet kennen. Hij trapte ons stoer van de ene kant van het meer naar de andere kant. En weer terug natuurlijk.

Het was echt zwaar werk. 

En toen iets waar ik al een tijdje tegenop zag. De Splash, en waterglijbaan waar je met een bootje vanaf roetsjt. Francis wilde onmiddellijk met zijn vader daarvan af. En toen Elvira zag hoe stoer dat was, wilde zij ook met haar vader. Waardoor ik met Francis moest. Wederom een vreselijke adrenaline rush en ik gilde als een klein meisje, vooral wanneer het bootje loskwam van de glijbaan.

Op de toppen van de Hemelaya

Maar toen kwam er aan de dag toch een einde en gingen we allemaal vermoeid maar voldaan naar huis. Het was een leuk pretpark, groter dan ik van te voren had gedacht en er was genoeg te doen voor groot en klein. We hebben er niet gebruik van gemaakt, maar we hadden ook nog lang aan het strand kunnen liggen, zwemmen in het meer en BBQen aan een van de vele BBQsetjes.

Aan te raden.